Begin dit jaar kwamen ze samen langs, mevrouw en mijnheer R. Ze zochten een geschikte groepsactiviteit voor mevrouw en waren door de Zorgtrajectbegeleidster (ztb-er) Dementie verwezen naar Atelier Aventurijn. Mevrouw R, met de diagnose Lewy Body dementie, vroeg zich af of Aventurijn iets voor haar kon betekenen. Ze had in haar verleden in een leidinggevende functie gewerkt, waarbij ze altijd genoot van het contact met haar mensen. Haar wens was dan ook om voor het sociale contact deel te nemen aan een groep. Door haar toegenomen prikkelgevoeligheid en Corona ging haar aandacht uit naar deelname in een kleine groep. Iets wat Aventurijn juist biedt.
Dat er bij Aventurijn ook creatief gewerkt wordt neemt ze aanvankelijk voor lief. Dat is voor haar minder belangrijk en komt dan ook op een tweede plaats. Hoewel ze vroeger wel graag handwerkte heeft ze geen ervaring met tekenen, schilderen en andere creatieve technieken. Om die reden gaat mevrouw dan ook met enige schroom aan het creatieve werk. Daarom en omdat haar zicht gaandeweg afneemt help ik haar soms wat vooruit. Al gauw wordt de slogan “..met een beetje van Maggi” (naar de reclameslogan “een beetje van jezelf en een beetje van Maggi”) voor haar een vertrouwde uitspraak.
Hoewel ze bij aanvang vooral geniet van de mensen, de gesprekken en de aandacht voor elkaar zie ik dat ze gaandeweg steeds meer geniet van het creatief werken. Het doen en de resultaten leiden vaak tot allerlei gesprekken in de groep. Hierdoor werkt het ook verbindend.
Doordat de dementie haar steeds meer belemmerd in haar doen en laten volgt er na een tijdje een tweede dagdeel in de week. Ook voor haar echtgenoot, haar mantelzorger, geeft dit enige verlichting.
Met het creatieve werk probeer ik middels het prikkelen van de zintuigen haar beleving zoveel mogelijk aan te spreken. Zo wordt bijvoorbeeld met vilten haar tast, geur en zicht aangesproken: ze geniet van de warmte van het water, de lavendelgeur van de zeep en de mooie zachte kleuren van de wol. Verder worden er ook beelden gekozen die haar interesse hebben.
Tijdens de koffie/thee doet mevrouw soms haar verhaal. Ze heeft dan behoefte om te praten over haar ziekteproces en over de levenssituatie waarin ze terecht gekomen is en waarin volgens haar ‘alles’ nieuw is en onontdekt.
Nadat ik van een aantal kunstwerken van haar (en overige deelnemers) ansichtkaarten heb gemaakt, vinden deze hun weg naar haar vrienden en kennissen. De vele reacties die ze ontving op de ‘door haar en met een beetje Maggi’ gemaakte beelden zijn hartverwarmend. Hierdoor neemt haar enthousiasme voor het creatieve deel in de groep verder toe en komt ze er bij me op terug dat ze het creatieve werk had onderschat. Ze geeft te kennen dat ze er telkens naar uitkijkt om een nieuw werk mee naar huis te nemen en benieuwd is naar de reacties van haar man, kinderen en andere naasten. Haar werk nodigt zo ook uit tot gesprekken met haar omgeving.
Mevrouw en mijnheer R. laten me weten blij te zijn met de al omvattende zorg van huisarts, geriatrie, ztb'er, gemeente (WMO) en Aventurijn. Ze zijn dankbaar voor hoe goed de zorg in Nederland voor ouderen is geregeld. Zeker omdat ze via de media wel eens een ander beeld krijgen.