Hoe maak jij je keuzes? En hoe doe je dat als het gaat om het kiezen van een baan? In hoeverre laat jij je dan leiden door je ratio? Bijvoorbeeld doordat je weet dat je ergens (van huis uit) goed in bent of wat anderen zo knap aan je vinden?
Bepaalde vaste gedachten en gewoontepatronen kunnen het maken van keuzes in je leven in een bepaalde richting duwen. Dat is prima totdat je merkt dat die je niet meer dienen maar zich tegen je keren. Dat overkwam Hillie. Zij kwam enige tijd geleden bij me, verwezen door een loopbaancoach, met de vraag of ik haar bij het maken van haar beroepskeuze kon helpen. Over haar ervaringen bij mij schrijft zij deze gastblog.
Van buiten naar binnen en weer terug
Vanuit een loopbaancoach traject, waarin ik werd geadviseerd minder vanuit rationele overwegingen, maar meer vanuit intuïtief handelen te leven, kwam ik terecht bij Aventurijn en Anita.
Al redenerend kon ik goed verklaren waarom ik ontevredenheid voelde rondom mijn werk, waar dit vandaan kwam en hoe ik gevormd ben door mijn verleden. Toch voelde ik dat dit niet de oplossing was voor mijn worsteling met wie ik ben, wat ik wil en waar ik naartoe wil. Deze verklaringen waren namelijk niks nieuws, ik kende ze al, maar toch brachten ze me niet waar ik wilde zijn. Een plek in mijzelf van waaruit ik met zelfvertrouwen, zelfacceptatie en mildheid de wereld betreed en uitdagingen aan ga.
Met een hulpvraag die moest leiden tot meer intuïtief handelen ging ik met Anita aan de slag. Ik vond het spannend, ongrijpbaar en nog wat vaag maar juist het ongemak wat ik erbij voelde, overtuigde me dat dit de goede weg was. Dat wat ik kende, had ik al meermaals geprobeerd.
De sessies richtten zich op tekenen met kleuren en houtskool, om zonder te veel na te denken te visualiseren hoe ik me voelde, hoe ik me verhield tot mijn omgeving, in hoeverre ik onderdeel was van die omgeving, wat die omgeving mij gaf en ik op mijn beurt weer gaf aan de omgeving. Dit bleek geen makkelijke opgave voor mij. Ik heb altijd geleefd en gewerkt vanuit redenatie. Een plan maken, een doel stellen, een oplossing bedenken en dan vooral afstemmen op wat ik denk dat de mensen om mij heen willen. Hiermee ga ik voorbij aan mijn behoeftes, hoe ik me voel in de situatie waarin ik ben en bovendien toets ik niet of wat ik denk dat andere mensen willen/nodig hebben ook daadwerkelijk klopt.
Resultaat: hard werken, mezelf voorbijlopen, teleurstelling en frustratie.
Het traject met Anita heeft mij doen inzien en accepteren waar dit patroon vandaan komt. Het volledig afstemmen op de ander is een overlevingsmechanisme, wat in de juiste hoeveelheid ook een grote kwaliteit is. Dit omarmen was een proces van frustratie, verdriet, ongemak, maar ook opluchting en positieve eerste ervaringen met oefenen het anders te doen. Het tekenen in plaats van praten en redeneren heeft me meer gebracht dan ik bij de intake had kunnen denken. Langzaamaan komt de verhouding tussen denken, voelen en doen weer in balans. Ik kijk met warmte terug naar het proces en naar de begeleiding, zonder oordeel maar met een hele goede spiegel.